ก็เป็นแค่คน คนนึ่ง ที่ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงคนใหนๆ มากมาย แต่ก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่เคยเจ็บ หรือกำลัง เจ็บ มากกว่าผู้หญิงคนไหนหลายๆ คน หรืออาจจะเจ็บน้อยกว่าผู้หญิงคนไหนอีกหลายๆ คนก็ได้ เส้นทางเดินของความ รักไม่ใช่สมรภูมิรบ และฉันไม่ใช่ทหารไม่ต้องการฝึกความอดทนยอมรับความเจ็บปวดเรื่องความรักที่ไม่มั่นคง และไม่ซื่อตรงต่อกัน ใช่*อดีตไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ แต่อดีตคือตัวแปรสำคัญ คือเหตุผลว่าปัจจุบันฉันควรจะหยุดหรือไปต่อ ขอบคุณที่เคยรักกัน*
บางที . . . หัวใจก็ยอมเจ็บ เพียงแลกกับ ความสุขเล็กๆ . . . มาเก็บไว้บางที . . . เหนื่อยจนลุกขึ้นไม่ไหวแต่ก็ยังพอใจ . . . กับสิ่งที่เป็น บางที . . . แม้จะลำบากยากเข็ญแต่ก็ยอมเป็น . . . อย่างที่เราจำเป็นต้องหักห้ามใจไม่ให้รักใครสักคนที่เราไม่สมควรรัก หรือ เค้าไม่เคยแม้จะหันกลับมามอง เหตุผลของคนเราย่อมไม่เหมือนกันบางคนอาจต้องห้ามใจเพราะรู้ตัวว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะกลัวใจตัวเองจะถลำลึกและเจ็บปวดมากไปกว่านี้ บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะมีคนที่รักคนที่เรารักอยู่แล้ว บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะเขาอาจไม่ได้คิดและรู้สึกเหมือนกับเราอีกต่อไป หรือไม่เคยคิดเลย.......
ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขาแต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา ต้องพยายามลืมเค้าคนนั้นทุกวัน ทุกวัน เราต้องเงียบ ต้องพยายาม เฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า พยายามปิดหู ปิดตา เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไร กับเขาอีก มันเจ็บเจียนตาย ที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีนี้ แม้จะดูเป็นวิธีโง่ๆ เราไม่น่าจะทำได้ ดูเหมือนโกหกตัวเอง แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องหัวใจและความรู้สึกตัวเอง เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องเจ็บปวดซ้ำไปซ้ำมา มันก็น่าจะลองพยายามทำมันสักครั้ง
การถอยห่างหลายๆก้าว แค่ก้าวเดียวมันคงไม่พอ มันสอนให้เราได้เรียนรู้ว่ายิ่งเรายึดติด อยากได้ อยากครอบครอง ยิ่งทำให้เราอ่อนแอและแพ้ตัวเอง อาการทุกอย่างที่ทำไป พูดไป ไม่ใช่ความรักที่เคยมีให้จะน้อยลงเลย แต่มันทำให้คนเจ็บปวดคนนี้ได้มีแรงพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาเข้มแข็งได้อีกครั้งและพร้อมที่จะกล้าเดินไปข้างหน้าตามลำพัง ลำพังจริงๆ..
หลังจากที่เข้มแข็งได้แล้วห้ามใจไม่ได้รักเขาได้แล้วทุกอย่างอาจจะกลับมาเป็นปกติ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีวันเหมือนเดิม อาจคิดและรู้สึกกับเขาได้อย่างคนธรรมดา อย่างเพื่อนร่วมโลก ที่รู้สึกดีต่อกัน ไม่ได้รัก และก็ไม่ได้เกลียด ไม่ต้องรู้สึกแบบพิเศษที่แอบแฝงด้วยความเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา และอาจสามารถอยู่บนโลกใบเดียวกับเขาได้อย่างจริงใจที่สุด หวังว่าเขาคงเข้าใจในเหตุผลที่เราทำลงไปเจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บแต่สักพักก็คงจะหายดีแล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม หยุดหลอกตัวเองต่อไป ว่า …น้ำตาจะล้างดวงตาของเรา ให้มองเห็นชัดเจนขึ้นเพราะในดวงตาที่พร่ามัว ที่เต็มไปด้วยน้ำตาอยู่ตลอดเวลา ที่ผ่านมา ตาคู่นี้จะมองเห็นอะไรได้ …นอกจากความทรงจำสีจาง และความฝันอันเลือนลาง ทุกอย่างที่เป็นเค้า อะไรที่เคยทำ เคยผ่านด้วยกันมา มันจะอยู่ข้างใน ลึกสุดใจ ความรักที่เรามีให้จะโอบล้อมมัน เพื่อไม่ให้ความทรงจำเหล่านั้น หายไปแม้แต่วินาทีเดียว …หยุดโทษตัวเองว่า … ตัวเองไม่ดีในความรัก ..ไม่มีใคร ดี หรือ ไม่ดีมีแค่ “รัก” หรือ “ไม่รัก”ต่อให้ทำดีแค่ไหน รักมากแค่ไหน มันก็ไม่เพียงพอสำหรับ ใครหลายๆ คน ถ้าลองได้หมดรักแล้ว … ทุกอย่างที่เคยเห็น ที่เคยเป็นมันก็เปลี่ยน บางที่ในความเปลี่ยน เราอาจมีเวลามากมายมานั่งคิดทบทวน แล้วเราก็จะเจอคำตอบก็ได้
เวลาเจ็บปวดจากความรัก เราอาจจะทำหลายสิ่ง หลายอย่างที่เราคิดว่ามันจะช่วยให้ลืม ช่วยให้ความรู้สึกเจ็บปวดจางลง แต่แล้วมันก็ไม่ได้่ช่วยอะไรเลย อยากจะลองหาหนทางที่จะกลับไปหาความรักอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ไหว ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว เพราะรู้ตัวเองว่าตอนนี้ยังรักใครไม่ได้ สงสารและต้องเห็นใจคนที่พร้อมที่จะรักเรา แต่เรารักเค้าไม่ไ้ด้
มาถึงตอนนี้ ผ่านพ้นมาเป็นปี อยู่คนเดียว กินคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว เศร้าบ้าง เหงาก็บ่อยแต่เราต้องชินกับมันให้เร็วที่สุด ดึงตัวเองกลับมาให้เร็วที่สุด อาจจะไม่ใช่คนเดิมที่เคยเป็นแต่มันก็เป็นโอกาสใหม่ที่จะทำให้เราเป็นคนใหม่ บนพื้นฐานเดิมที่เคยเป็น อีกห้าปี สิบปีข้างหน้า ไม่มีใครรู้ว่าจะมีอะไรใหม่ๆๆ สิ่งดีๆๆ สิ่งร้ายๆๆ หรืออาจจะร้ายมากกว่านี้ วันนี้เรารับได้ วันพรุ่งนี้หรืออีกกี่ปี เราก็จะรับกับมันได้เหมือนกัน เพียงแค่เราพร้อมและกล้าที่จะเพชิญกับมัน "เราทุกคนมีจุดมุ่งหมายในชีวิตเหมือนกันคือ...ต้องการมีความสุข ดังนั้นชีวิตของพวกเรา มีทั้งความแตกต่าง และคล้ายคลึงกัน...".
อย่าให้ความกลัวชนเรากระแทก จงลุกขึ้นนและต่อสู้กับมัน NEVER LET THE FEAR OF STRIKING OUT KEEP YOU FROM PLAYING THE GAME....
ก็เป็นแค่คน คนนึ่ง ที่ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงคน